گوستاف كليمت
1918- 1862 § اتريشي
گوستاف كليمت چهره‌اي برجسته در عصر طلايي فرهنگ وين بود- عصري كه با جنگ جهاني اول به پايان رسيد. او به خاطر مناظر رازآلود، تركيب‌بندي‌اي شهوت‌انگيز و تصاويرش از زنان شهرت دارد.
گوستاف کلیمت فرزند یک زرگر بود که در ۱۴ ژوئیه ۱۸۶۲ در منطقه‌ی بومگارتن در حومه‌ی وین به دنیا آمد. او از کودکی استعدادی اشکار در طراحی نشان داد. در سال ۱۸۷۶ در مدرسه‌ی هنر و صنایع دستی وین نام‌نویسی کرد و خیلی زود به يكي از هنرآموزان برجسته‌ی آن‌جا تبدیل شد. در حالی که هنوز نوجوانی بیش نبود، شروع به همکاری با برادرش و یک هنرآموز دیگر به نام فرانتس فون ماچ کرد. آنها تعدادی سفارش برای مکان‌های عمومی گرفتند که در نهایت به پروژه‌های مهم تزیین ساختمان تازه تأسیس بورگ تئاتر (تئاتر ملي اتریش) و موزه‌ی تاریخ هنر ختم شد.
به سوی سبکی جدید
این آثار که به شیوه‌ی مرسوم کار شده بودند بسیار مورد تحسین قرار گرفتند. اما در سال ۱۸۹۷، رویه‌ی کلیمت تغییر کرد. او دیگر ستونی برای تشکیلات هنري نبود، بلكه به رهبری آوانگارد تبدیل شده بود. این زمانی اتفاق افتاد که او و دوستانش اجتماع جدیدی از هنرمندان تشکیل دادند که با نام «انشعاب» شهرت یافت- زیرا آنها از خانه‌ي هنرمندان «منشعب» با جدا شده بودند.
کلیمت به سوی سبکی تخت‌تر، حسی‌تر و نامتعار ف‌تر حرکت کرد. او از جلوه‌ی لکه‌ای و لطیف امپرسیونیست‌ها و خطوط موج‌دار آرنوو و همچنین نقش و‌نگار هنر شرقی تأثیر گرفت. پذیرش تجربه‌گری‌های او برای مقاماتی که در سال 1894 سفارش نقاشی‌هایی با مضامین فلسفه، حقوق و پزشکی را برای تالار بزرگ دانشگاه وین به او داده بودند، امکان‌پذیر نبود. این آثار چند سال بعد، به هنگام تحویل به خاطر «تصویرپردازی مبهم و خیالی» مورد انتقاد قرار گرفتند و پیکره‌های برهنه‌ی آنها نیز هرزه‌نگاری تلقی شد.
از این پس، کلیمت برای حامیان خصوصی کار می‌کرد، چهره‌نگاره‌هایی از بورژواهای ثروتمند می‌کشید و آثاری اساطیری و تمثيلي خلق می‌کرد. او دو مجموعه فرسکوی دیگر را نیز پذیرفت: یک کتیبه‌ی تزیینی با الهام از سمفونی نهم بتهوون برای ساختمان گروه «انشعاب» و یک کتیبه بسیار تزیینی دیگر برای سالن غذاخوری کاخ (خصوصی) استوکلت در بروکسل، کلیمت در مجموعه‌ی دوم یکی از مشهورترین نقش‌مایه‌های خود یعنی «زوج هم‌آغوش» را (برای نخستین بار) به نمایش گذاشت.
